Bij aanvang van dit jaar was er op Terschelling een opmerkelijke gemeenschap van 150 mensen die verblijven op een vakantiepark, wat neerkomt op 3 procent van de totale inwoners. Een statistiek die slechts het topje van de ijsberg onthult.
Een vakantiepark biedt niet alleen recreatieve mogelijkheden maar dient voor sommigen als permanente verblijfplaats in situaties zoals een verbouwing of na een echtscheiding. Het gebrek aan toezicht en sociale controle trekt echter ook mensen aan die op zoek zijn naar minder regulering.
Dit leidt er vaak toe dat vakantieparken met name personen met schulden, jongeren of individuen met psychische problemen aantrekken, waardoor de sociale dynamiek aanzienlijk verschilt van reguliere woonwijken.
Binnen de Terschellingse gemeenschap is er een opvallend verschil in demografie tussen vakantieparkbewoners en de rest van de inwoners. Minder jongeren kiezen voor een verblijf op het vakantiepark in vergelijking met de gemeente als geheel, hoewel het percentage nog steeds 27 procent bedraagt ten opzichte van 30 procent elders.
Verder is het aantal bewoners van vakantieparken met psychische problemen lager dan het gemeentelijk gemiddelde, met slechts 7 procent tegenover 9 procent.